Historia kolei w Gdańsku sięga 1852 roku kiedy to połączono nasze miasto linią kolejową z Bydgoszczą. Niwelacja fortyfikacji oraz rozbudowa miasta przyczyniły się do gwałtownej rozbudowy sieci kolejowej w mieście pod koniec stulecia. W celu zarządzania całą infrastrukturą, która pod koniec XIX wieku liczyła już kilkadziesiąt kilometrów torów, powołano w 1895 roku Dyrekcję Kolei w Gdańsku. Jako siedziba służyły jej w pierwszych kilkunastu latach zabudowania szpitala Bożego Ciała przy dzisiejszej ulicy 3 maja. Rozrastający urząd wymagał jednak coraz większego budynku i w tym celu, w pobliżu linii kolejowej oraz dworca głównego, tuż przy wiadukcie Błędnik, wybudowano w latach 1911-14 olbrzymi budynek w stylu neobarokowym, który doskonale pasował do ówczesnej koncepcji pruskich urzędów. Do dzisiaj można obserwować monumentalizm całego założenia i przepych wystroju zewnętrznego jak i niektórych rozwiązań wewnątrz budynku. W środku natrafimy m.in. na długie korytarze z mnogością drzwi oraz efektowne klatki schodowe. Przewidziano także dalszą rozbudowę gmachu.
Kontynuując historię budynku oraz gdańskich kolei, po I wojnie światowej, po utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska (1921 r.) przeszły one w zarząd strony polskiej. Budynek był zajmowany przez administrację kolejową do 1933 roku, kiedy to Dyrekcję przeniesiono do Torunia. Był on także wykorzystywany przez polskie organizacje działające w Wolnym Mieście. W trakcie wojny budynek był użytkowany przez koleje pruskie oraz Wehrmacht. Po wojnie wrócił w ręce kolei, tym razem polskich.
 |
| Monumentalna fasada |
 |
| Bardzo efektowne wejście widziane już z wyższej kondygnacji |
 |
| W gmachu Dyrekcji Kolei |
 |
| Połączenie starego z nowym |
