Łodzina jest nie za dużą miejscowością na końcu drogi asfaltowej na Pogórzu Dynowskim. Została ona ulokowana na wzgórzach ponad doliną Sanu. Wioska, jak większość tutejszych, ma rodowód ze średniowiecza. Aż do zakończenia II wojny światowej była zamieszkiwana przez Rusinów, którzy przez kilka wieków praktykowali chrześcijaństwo w obrządku greckokatolickim. Rusini zostali jednak przesiedleni do ZSRR oraz na ziemie odzyskane w latach 40-tych XX wieku.
Na końcu grzbietu, tuż nad dolina Sanu wybudowano drewnianą cerkiewkę. Dawniej przy większej liczbie mieszkańców pewnie wyglądało to nieco inaczej, ale dzisiaj ta skromna drewniana budowla na końcu wsi pod lasem i nad skrytą w zieleni doliną Sanu. Pierwsza cerkiew wybudowana w tym miejscu nie przetrwałą do naszych czasów, jednak obecna pochodzi z XVIII wieku. W konstrukcji widać wyraźne wpływy kościołów rzymskokatolickich, są nimi m.in. dach kalenicowy, dwuspadowy, równej wysokości dach nad babińcem i nawą, prezbiterium oraz babiniec wybudowane na planie prostokąta. Wewnątrz znajduje się podobno ikonostas z XIX wieku oraz polichromie przykryte drewnianą boazerią. Dzisiaj jest to kościół rzymskokatolicki. Może innym razem uda się zajść do wnętrza tej cerkiewki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz