W trakcie II wojny światowej Zatoka Gdańska była ważnym rejonem dla niemieckiego przemysłu zbrojeniowego. Znajdowała się tu ważna baza marynarki, stocznie oraz inne zakłady, które dzięki znacznemu oddaleniu od baz alianckich przez długi czas nie były zagrożone nalotami. Sytuacja zmieniała się jednak wraz z rozwojem lotnictwa i przystąpieniem do wojny ZSRR. Ponadto, wspomniana przeze mnie w poprzednim wpisie, Bateria Schlezwig-Holstein była najbardziej podatna na ataki z powietrza oraz desantu z małych jednostek nawodnych. Z tego powodu na terenie półwyspu postanowiono ulokować baterie przeciwlotnicze, które mogły także pełnić ochronę przeciwdesantową.
Jedną ze wspomnianych jednostek była bateria przeciwlotnicza "Hel" ulokowana w pobliżu polskiej, przedwojennej 21. Baterii przeciwlotniczej. Z założenia była ona baterią zaporową, chroniącą rejon Zatoki Gdańskiej od północy, z jednoczesną możliwością obrony przeciwdesantowej półwyspu. Została ona uzbrojona w 4 armaty 105 mm SKC/32, umieszczone na betonowych podstawach. Niedaleko stanowisk ulokowano 2 schrony, z których jeden wyposażony był w dalmierz. Obecnie schron ten jest wykorzystany jako podstawa wieży obserwacyjnej.
 |
| Betonowa podstawa pod armatę 105 mm |
 |
| Cokół pod urządzenia celownicze (?) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz