niedziela, 3 lutego 2019

Fort "San Rideau" w Bolestraszycach

Twierdza Przemyśl to duże założenie obronne wybudowane wokół Przemyśla w XIX wieku. Jej podstawowym celem była obrona Austro-Węgier od strony północno-wschodniej, czyli Rosji. Usytuowanie jej wokół przepraw drogowej i kolejowej na Sanie dodawało jej rangi. Łącznie na przestrzeni kilkudziesięciu lat wybudowano wiele budynków garnizonowych, 2 pierścienie fortów, z czego wiele pod koniec XIX wieku jako forty pancerne oraz już w trakcie wojny niezliczoną liczbę fortyfikacji polowych uzupełniających wspomniane forty.

Historia budowy fortyfikacji w naszym regionie jest ogólnie bardzo interesująca, ponieważ trzy najsilniejsze państwa rozwijały ja w nieco odmienny sposób. Oczywiście są wydarzenia, które odcisnęły piętno na wszystkie z nich, takie jak 19-wieczne stosowanie żelbetu oraz konstrukcje przełomowej artylerii dużego kalibru (np. moździerze 305 mm i 420 mm). W Austro-Węgrzech rozwój tamtejszej fortyfikacji można doskonale obserwować na przykładzie Twierdzy Przemyśl, którą w początkowych fazach charakteryzował rozwój fortów artyleryjskich z typowymi ziemnymi wałami dla artylerii, by w późniejszym czasie podążyć w kierunku artylerii schowanej pod kopułami pancernymi uzupełnionej pomocniczymi dziełami piechoty.

Jednym z pierwszych typowo pancernych dzieł w Przemyślu był właśnie fort XIII "San Rideau" w Bolestraszycach, wchodzący w skład zewnętrznego pierścienia fortów. Znajdował się on na jednym z kilku kluczowych odcinków obrony Twierdzy z doskonałym polem widzenia na wschodnia przedpola w tym dolinę Sanu. Sam fort został wybudowany na planie trapezu w ostatnim dziesięcioleciu XIX wieku. Fragmentem najdłuższego boku wspomnianego trapezu były trzykondygnacyjne koszary na stropie których umieszczona 9 kopuł pancernych (3 obserwacyjne oraz po 3 z haubicami oraz moździerzami). Na obu skrzydłach koszar ulokowano także dodatkową artylerię w przypadku opisywanego fortu wzmocnioną od strony doliny Sanu służącą do ostrzeliwania międzypól z sąsiednimi fortami. Fosy broniły 2 kaponiery przeciwstokowe uzbrojone w artylerię forteczną.

Przed kapitulacją Twierdzy 23 marca 1915 roku fort wysadzono. Dzisiaj możemy w nim obserwować jak w interesujący sposób można oddać kształt oryginalnych zabudowań mimo ich znaczącego zniszczenia.


Wysadzone koszary

Jedna z kaponier przeciwstokowych widoczna w osi fosy

Interesujący sposób odtworzenia bryły budynku

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz