Pozycja Lidzbarska, popularnie zwana Trójkątem Lidzbarskim jest pasem umocnień powstałym na terenie Prus w latach 1928-37. Traktat Wersalski oraz późniejsze porozumienie z lat 20-tych. narzuciły na Niemcy spore ograniczenia na budowę fortyfikacji. Jednym z miejsc zaprzeczających tej regule był trójkątny obszar wokół Lidzbarka Warmińskiego, który służył za podstawę pod późniejsza rozbudowę fortyfikacji Prus Wschodnich, w tym Kaliningradu. Oczywiście tak jak w przypadku innych umocnień, na lata 30-te, przypada ich znacząca rozbudowa z pominięciem ograniczeń Traktatu, a w tym przypadku budowa schronów aż do Zalewu Wislanego. Na opisywanych w tym wpisie terenach, głównym zagrożeniem była w tamtym okresie Polska z dość licznym i rozbudowującym się wojskiem. Linia obronna składała się z licznych betonowych schronów o różnej funkcji (m.in.bunkry otworami strzelniczymi, schrony obserwatorów artylerii, schrony dowodzenia). W naszych czasach najciekawszymi z nich są właśnie schrony obserwacyjne, z kilkoma zachowanymi kopułami pancernymi, oraz dowodzenia, nierzadko poukrywane w pewnym oddaleniu od samej linii schronów.
W 1939 roku pozycja okazała się nieprzydatna z racje swojego oddalenia od granicy i zadań ofensywnych dla wojsk niemieckich. Wykorzystana została natomiast podczas obrony Pros Wschodnich w 1945 roku. Po zakończonych działaniach wojennych wiele ze schronów zostało wysadzonych, a cenne elementy zostały zdemontowane.
Kilka lat temu Nadleśnictwo Orneta przy współpracy ze świetnym studiem Casamata przygotowało ścieżkę edukacyjną, na której dowiemy się o wielu aspektach działania tego typu linii obronnej. Ścieżka jest tym bardziej cenna, że spacerując w lesie można przyswoić sporo wiedzy historycznej - dla każdego coś dobrego.
 |
| Jeden z wysadzonych obiektów |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz