O Bateriach Artylerii Stałej pisałem już w niejednym wpisie. 34. Bateria Artylerii Stałej została utworzona w 1953 roku i była uzbrojona w 4 armaty kalibru 130 mm. Jej celem było utworzenie pozycji artyleryjsko-minowej na północ od Władysławowa oraz ochronę podejścia do portu. Standardowo wyposażono ją w obiekty typowe dla tego typu baterii czyli m.in. Główny Punkt Kierowania Ogniem (GPKO), Zapasowy Punkt Kierowania Ogniem (ZPKO), centralę artyleryjską, elektrownię, schrony dla załogi oraz amunicji. W późniejszym czasie została ona także wyposażona w stacje radiolokacyjną umieszczoną w pobliżu GPKO. Jednostka została rozformowana w 1973 roku, jednak do końca XX wieku znajdowała się w całości na terenie wojskowym. W późniejszym czasie stopniowe dostępne stawały się stanowisko ogniowe nr 2 i następnie nr 3 oraz 4 wraz z ZPKO i magazynem amunicji.
Charakterystyczne dla tej baterii jest umieszczenie schronów pod powierzchnią gruntu co było możliwe dzięki ulokowaniu jej na wysokim klifie rozewskim. Ciekawostką jest to, że stanowisko ogniowe nr 4 jest w dużej części odkopane, może dzięki temu zachowały się na nim resztki armaty 130 mm. Z powodu zachowanej i dostępnej kopuły dalmierza Zapasowego Punktu Kierowania Ogniem miejsce jest zdecydowanie warte odwiedzenia.
 |
| Wnętrze stanowiska ogniowego |
 |
| Stanowisko ogniowe nr 4 |
 |
| Odsłonięte stanowisko ogniowe nr 4 |
 |
| Pod kopułą dalmierza Zapasowego Punktu Kierowania Ogniem (ZPKO) |
 |
| Kopuła dalmierza ZPKO |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz