Grudziądz od co najmniej XVIII wieku był ważnym militarnie miastem. To tutaj znajdowała się przeprawa na Wiśle oraz z racji stolicy regionu także siedziby kolejnych garnizonów. Rozwój sieci kolejowej pod koniec XIX wieku i wybudowanie tutaj mostu kolejowego na Wiśle jeszcze bardziej przyśpieszyły wzrost znaczenia militarnego tego miasta. Po I wojnie światowej tereny te zostały przyznane Polsce, jednak granica z państwem niemieckim znajdowała się w niedużej odległości od strony północnej. Z racji znaczenia militarnego i wobec nieuchronnie zbliżającego się konfliktu postanowiono wzmocnić obronę tego ważnego miejsca budując linię schronów. Linię obronną postanowiono oprzeć na naturalnej przeszkodzie, którą była dolina rzeki Osy. W 1939 roku wybudowano 11 schronów bojowych jedno- i dwu-strzelnicowych. Schrony zostały rozmieszczone zgodnie ze sztuką i mogły wzajemnie ostrzeliwać przestrzenie od strony kierunku potencjalnego natarcia.
W 1939 r. linia odegrała dość ważną rolę w działaniach obronnych. Niemcy musieli podchodzić do miasta okrążając większość umocnień linii Osy. Opóźniło to ich natarcie. Do naszych czasów przetrwały wszystkie schrony, które przedstawiają interesujący przykład polskiej myśli fortyfikacyjnej z 1939 roku. Niewątpliwą ciekawostką są pozostałości okopów przy schronie nr 5.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz